top of page

Oh my god, WIE IS DAT?

agnesverandert...haar garderobe

Oh my god, WIE IS DAT? Ik stond voor de spiegel. De hondjes, het is hun schuld. Sinds zij er zijn, is mijn kledingkast gekaapt door ‘casual’. Het sijpelde door op werkdagen. Mijn drie collega’s in hun altijd onberispelijke jurkjes hoefden niets te zeggen. Naast hen voelde ik me steeds vaker underdressed in mijn spijkerbroek met bloesje, leren broek met truitje. Sneakers, oei.

En dan heb ik nog Nienke, die altijd altijd altijd hip gekleed is. Werken voor de Groninger mode-events Nacht van de Mode (vorig jaar) en 050&Mode (dit jaar) gaf ongetwijfeld ook een zetje.

Eerst was alles zwart. Nu zijn er zeker 15 tinten blauw. Wat paars. Wit zelfs, zij het een enkel stuk. Ook de stijl is in beweging. Een heleboel moois kwam de afgelopen maanden in mijn kast terecht.

Kleren zijn niet alleen maar kleren. Ze zijn mijn ‘zo iemand ben ik-boodschap’.

Die boodschap doet niet alleen iets met de ander, hij doet ook iets met mij. Wat ik uit de kast trek, maakt me kleiner, groter, dikker, dunner, bescheidener, zelfverzekerder, gewoner, opvallender, het ondermijnt of bouwt op. Kleding is een boomerang. Je gooit iets de wereld in en krijgt het vervolgens net zo hard weer terug. Elke ochtend bepaal ik zelf wat voor boomerang dat is.

Een verandering van garderobe is dus een verandering in het kwadraat.

Nou komt een verandering vrijwel nooit alleen. De ene verandering roept een tweede op, die nog een andere verandering nodig heeft, die weer vraagt om….

In de winkel ben ik altijd heel dapper. Daar zie ik overduidelijk hoe die prachtige nieuwe kleren en kleuren mij passen. Thuis? Daar slaat de twijfel toe. Is dat blauw niet heel saai? Die vleermuismouwtrui niet vreselijk vormeloos?

Al dat prachtigs ligt daardoor langdurig prachtig te zijn in mijn kledingkast. Ik vertel mezelf dat ik wacht op een gelegenheid die zulk moois waard is. Gek genoeg komt die vaak niet. Of zo spaarzaam dat ik me op zo’n dag wel 20 keer zou moeten omkleden om alles aan bod te laten komen. Kortom, nog zeker één verandering te gaan ;)).

Mijn kast is me ver vooruit. Elke ochtend kijkt ze me vragend aan. Geduldig, dat wel. ‘Vandaag dan?’

© WIJ ZIJN | WIJS

bottom of page